Vemo-nos en Roma.Aceito sen condicións, pero sen as ter todas comigo. E agora Polis tampouco: rosma do outro lado do móbil cando o chamo á saída de inglés, mentres me van rodeando a névoa e o frio.
De regreso na casa, escrevo na primeira folla do caderno o seu nome e o meu.
8 comentarios:
¡Hace ud. bien, Mr. Kaplan! Roma bien vale una misa...
no te lo esperabas?
A mellor decisión que podería ter tomado!
Alégrome moito ;)
Que emocionante!
Non esquezan facer a visita ao Bieitiño Dazaseis!
A Roma sí pero a Madrid ni de broma...claro no es lo mismo...Me debes 1000 o 2000 gin-tonics por la odisea que pasé para conseguir las ginger...
Desapareceu a lumbalxia?
Publicar un comentario