Tempus fugit e confirmo o que xa sabía: que non arribei a Ithaca, que son longas as xornadas e moitos os camiños que me restan por andar, que estou, portanto, no meio de ningún e de todos os lugares. E que iso non é malo en si mesmo, que o malo só está en min, pola miña impaciencia.
Todo o que escribo hoxe aquí é, claro está, en diferido: esta é a natural aclaración para metódicos e escrupulosos.
Como supuña, non puiden acceder á Rede até hoxe, así que fun recollendo no caderno-de-todo algúns riscos, pequenas caricaturas dos sucedidos durante as vacacións. E todo son, nomeadamente, dicires:
Di a miña filla cando a vou deitar que, de todas, a casa que máis lle gusta é a de Atenas; pero que non pasará nada cando a venda porque pintaremos a de Ithaca de amarelo, como a de Atenas, e traeremos a ela as cousas todas que nos interesan: a súa cama, o seu coxín de Winnie the Pooh, a súa alfombra coa mariola debuxada, as películas de Pippi e Harry Potter , e a súa cunca dos Simpson.
Non fai falta máis.
É book-crossing coller livros dun contentor de papel para reciclar?
Probablemente non, pero do rescate saíron Primavera con una esquina rota de Benedetti, La despedida de Milan Kundera, A vida vexetal de Luís Xosé Pereira (un Xerais esquecido), unha historia incógnita da literatura española e mais un dicionario de inglés. Miña mai, sorprendida cando me viu chegar con tales achados, propuxo que buscásemos os propietarios, por se se enganaran ao facer limpeza.
Lamentablemente, meus pais viven nun bairro de clase media; se vivesen na arx de Ithaca, ao mellor agora tería no meu poder a Enciclopaedia Britannica, por exemplo.
O certo é que estas cousas pasan, poucas veces pero pasan. En Compostela pode un home rescatar o volume das Liçoes de Lapa de entre as revistas pornográficas dos camareiros da pensión en que vive. Esquecido no bar, o libro xa fora xubilado como pé dun armario.
Do primeiro encontro con Fesore e as nenas só unha frase, mentres a miña e as dela se rebozan na area da Praza Maior xogando ás bólas; comento que Xa goza a brincar con elas, como un neno, e Fesore di solenemente: "Eu son máis de conceptos".
Como outras frases dela, esta non ten desperdicio.
Tamén unha frase célebre que permanecerá na miña memoria probablemente até que a borre o Alzheimer. Estou con Vapin no seu salón, os dous nus e erectos, aínda que sentados no sofá. Como tantas veces, o meu amigo volve á adolescencia e teño que botar man da terapia para convencelo de que non estamos a facer nada malo; dígolle que os dous somos adultos, bisexuais, e que aos dous nos gustan tanto os homes como as mulleres; concorda, e seguimos cos bicos e as caricias; até que de súpeto Vapin para, mírame e di: "Vale, pero a ti isto gústache máis".
Todo o que escribo hoxe aquí é, claro está, en diferido: esta é a natural aclaración para metódicos e escrupulosos.
Como supuña, non puiden acceder á Rede até hoxe, así que fun recollendo no caderno-de-todo algúns riscos, pequenas caricaturas dos sucedidos durante as vacacións. E todo son, nomeadamente, dicires:
Di a miña filla cando a vou deitar que, de todas, a casa que máis lle gusta é a de Atenas; pero que non pasará nada cando a venda porque pintaremos a de Ithaca de amarelo, como a de Atenas, e traeremos a ela as cousas todas que nos interesan: a súa cama, o seu coxín de Winnie the Pooh, a súa alfombra coa mariola debuxada, as películas de Pippi e Harry Potter , e a súa cunca dos Simpson.
Non fai falta máis.
É book-crossing coller livros dun contentor de papel para reciclar?
Probablemente non, pero do rescate saíron Primavera con una esquina rota de Benedetti, La despedida de Milan Kundera, A vida vexetal de Luís Xosé Pereira (un Xerais esquecido), unha historia incógnita da literatura española e mais un dicionario de inglés. Miña mai, sorprendida cando me viu chegar con tales achados, propuxo que buscásemos os propietarios, por se se enganaran ao facer limpeza.
Lamentablemente, meus pais viven nun bairro de clase media; se vivesen na arx de Ithaca, ao mellor agora tería no meu poder a Enciclopaedia Britannica, por exemplo.
O certo é que estas cousas pasan, poucas veces pero pasan. En Compostela pode un home rescatar o volume das Liçoes de Lapa de entre as revistas pornográficas dos camareiros da pensión en que vive. Esquecido no bar, o libro xa fora xubilado como pé dun armario.
Do primeiro encontro con Fesore e as nenas só unha frase, mentres a miña e as dela se rebozan na area da Praza Maior xogando ás bólas; comento que Xa goza a brincar con elas, como un neno, e Fesore di solenemente: "Eu son máis de conceptos".
Como outras frases dela, esta non ten desperdicio.
Tamén unha frase célebre que permanecerá na miña memoria probablemente até que a borre o Alzheimer. Estou con Vapin no seu salón, os dous nus e erectos, aínda que sentados no sofá. Como tantas veces, o meu amigo volve á adolescencia e teño que botar man da terapia para convencelo de que non estamos a facer nada malo; dígolle que os dous somos adultos, bisexuais, e que aos dous nos gustan tanto os homes como as mulleres; concorda, e seguimos cos bicos e as caricias; até que de súpeto Vapin para, mírame e di: "Vale, pero a ti isto gústache máis".
Ningún comentario:
Publicar un comentario