Tributos

O meu corpo, maltreito desde Domingo, segue pagando un tributo de maniotas; ademais, farto das guedellas molladas pola choiva esmagadora, onte fun á perruqueria e acabei de vez con elas, pero esta vez, quen cobrou o tributo foi a Primavera no seu dia.
Seguen as tardes tranquilas xunto a Vapin na sua casa: dulcísima cordialidade dos que están xuntos á vontade.
Cando descobriu os arquivos desta blogue, pedin a Vapin que por favor non os abrise porque non tiñan interese, pero houbo daquela unha sombra que cruzou rapidísima entre os dous, e eu recuei en segundos e expliquei-lle todo.
Penso agora, mentres isto escrevo, que, se hai pouquísimas áreas das nosas vidas pasadas ou presentes que o outro descoñeza, e isto inclui os tempos de bonanza e os de tribulación, as nobrezas e as misérias, as épocas de guerra e as de paz, tampouco teño motivos para ocultar ao meu mellor amigo o que este blogo contén.