luns, 25 de abril de 2005

Cautela

Vendo as barbas do viciño, decido andar con cautelas perante a selva de pentagramas e semifusas en que me adentrei hai vinte dias; non se trata de caír na paranoia, pero no ar da nosa relación frota a sombra dunha pregunta que ninguén de nós formula.
Que sucederá cando chegue o Verán?
Niso pensaba esta tarde, mentres Melómano se duchaba e no salón se ouvía a música de Palestrina; unhas palabras polo móbil, as primeiras tras o intercambio de mensas de onte, convencéranme de que Polis volvera á vida; ao pouco entrou Melómano, sacudindo o lapis e secando o corpo magro nunha toalla morada.
Daquela foi como se unha man transparente erguese paredes de cristal entre os dous; cando veu a min pouco faltou para converterme en Marnie, pero con toda suavidade erguinme do sofá improvisando unha despedida media hora adiantada.
Noli me tangere...

Ningún comentario: