xoves, 7 de abril de 2005

Cita

O certo é que esquecera por completo que intercambiáramos os números de móbil, e supoño que por iso non lle recoñecin a voz á primeira: Encantador e falangueiro, primeiro son voltas a cousas sen importáncia, como nos foi no instituto esta mañá, como é que tiña apagado o móbil, e cando empeza xa a impacientar-me co interrogatório, Melómano pregunta se teño algo que facer pola tarde.
Suxiro atoparmo-nos nalgun café do centro, pero non damos co adecuado e equidistante, asi que Melómano di que acabaremos antes se vou para a sua casa. A memória recobra, nun intre, o salón minúsculo e o tartán que decora as sabas, antes de que aceite, sen te-las todas comigo, e el repite o nome do escritor en que vive, o número e o andar da casa.
Di tamén que a letra é B, de Billie. Os dous rimos, brevemente.
Corro cos pratos para a máquina, poño as botas e marcho para alá; de camiño, teño que acordar-me de entrar nunha farmácia.

Ningún comentario: