venres, 15 de abril de 2005

Inspección

Tras o episodio do cemiterio, moi cómplices porque rexeito a posibilidade de pensar, de interferir silencios que tal vez non resultan tan incómodos, Melómano déixame no pintor onde vivo e volve despois.
Primeira vez que está na miña casa, que revista lentamente, con ar de asesor de Ikea: Obteñen boas cualificacións a cama, a cociña e o salón; suspende, claro, o lamentable armario do dormitorio (estaba na casa cando me instalei).
Sen embargo, cando mirou as paredes e pronunciou a palabra pinacoteca pouco faltou para que fose eu quen o suspendese a el.
En fin, sorrio porque Melómano comenta que esta é móito máis grande que a del, ufánome cando se sorprende diante das películas que enchen a estante do salón, ténsome cando se detén no estudio diante do soporte dos cedés: pasa o dedo polo lado das caixas, párase algunha vez, prosegue o dedo, detense... Por fin, Melómano fala: Hum... Marais, non sabía que che gustaba a viola de gamba...
Claro que me gusta, sobretodo se a facemos na cama, e antes de que reaccione achégome a el entre risos.

Ningún comentario: