luns, 11 de abril de 2005

Exausto


Nun dos tres correos de Melómano que abrín hoxe atopo isto. Os outros dous e as dúas mensas din basicamente o mesmo que a sua chamada de onte: que me bota de menos e que nos temos que ver pronto.
E eu, que non deixo de remoer, digo claro, tamén eu.
Pero estou exhausto. Abafado. Atónito. En dúas horas volveremos vernos, e haberá que falar dunha vez.

Ningún comentario: